مدح و شهادت حضرت علی اصغر علیه‌السلام
حـال و روز لـبـش بـیــابـانـی سـت و سـلاحـش دو چـشـم بـارانـی ست تـوی خـیـمـه اگـر که زنـدانـی ست گریه هایش پُـر از رجـزخوانی ست شـوق لبــیــک در صــدایـش بــود آخــریــن بــی قــرار را بـرداشـت غــربـت بــی شــمــار را بـرداشت حــرف پــایـان کــار را بــرداشـت گـوئـیــا ذوالــفــقــار را بــرداشـت آخــریــن یــــار بــا وفــایـش بــود بـُـرد تــا دسـت آســــمــان بــدهــد ســنــد ظـلــم را نــشــان بــدهـــــد یـا بــهــانـه بـه آن کــمــان بــدهــد کـاش دشـمـن کـمی زمــان بــدهـد تـــازه آغــــاز ربـّــنــایــش بــــود در دل ظـلـمـت اضـطــراب افـتـاد تـا نـگـاهـش بـه نــور نــاب افـتـاد یــــاد روی ابــــوتـــراب افــــتــاد دهــن تـــیـــر تــشـنــه آب افــتــاد ایـن ولــی بــاز ابــتــدایــش بــــود مــوی بـابــا سـپـیـدتـر شــده اسـت غـصـه وغــم شـدیـدتــرشـده اسـت از عـلـی نــا امـیــدتــر شـده اسـت چشمش از آن چه دید، تر شده است ســر در آســـمـان رهــایــش بــود در دلـش حــســرتـی تـلاطــم کـرد در جــوانــی تــو را تـجــسـم کـرد راه بـرگـشـت خـیـمـه را گـم کـرد بـــه دل مـــادرت تــــرحــم کـــرد جــای تــو در پـَر عـبــایــش بــود |